Spijt

Ooit was Humbert Audace een ietwat teruggetrokken jongen, iemand die zich vaak onbegrepen voelde. Tot de dag dat hij, aangespoord door zijn beste vriend, aan een autobiografisch verhaal begon te schrijven, wat trouwens onbedoeld een soort thriller werd.. Toen dit verhaal uiteindelijk zelfs werd uitgegeven was er geen houden meer aan. Stapels brieven en honderden mails kreeg hij, en bijna altijd van vrouwen die hem op de meest uiteenlopende manieren ervan probeerden te overtuigen dat ze alles wat in dat boek stond maar al te goed snapten, vóelden.. ja dat het zelfs hun leven veranderd had! Hoe opgewonden Humbert aanvankelijk ook was door deze nieuwe ontwikkeling.. er begonnen zich daarna toch verontrustende dingen voor te doen. Het ergste was, dat hem -elke keer dat hij een openbare ruimte betrad- het gevoel bekroop dat hij niet echt was..en tot overmaat van ramp dat hij half doorschijnend werd, alsof hij een spook was, een schim van wie men elke gedachte al voorzag zonder dat hij in staat zou zijn ook maar íets te zeggen. Wanneer hij weer veilig thuis was ging dit over.
Ineens verlangde Humbert naar vroeger toen alles nog gewoon was.

Een weg terug was er niet, besefte hij.

Zingend op weg

Afgelopen zaterdag sloeg moeder von
Trapp's geigerteller voor de zoveelste keer
op hol, en wel boven de Bossche Bollen
van banketbakkerij Feiglbach!
Dat het zo niet langer kon werd toen meteen duidelijk,
en na een democratisch spoedoverleg nam de
familie het kloeke besluit, ten tweede male
huis en haard te verlaten.

Nog niet vrij

Toen zij eindelijk succesvol ontsnapt was in zijn antieke spijlenbed, was het eerste wat zij deed op haar nieuwe bestemming: het aanschaffen van een iets moderner bed (bij woonwarenhuis Céleste), onder andere om het verleden te kunnen vergeten. Het rare was dat ze sindsdien het gevoel had dat iemand haar voortdurend observeerde. Zeker een man van stavast, maar het begon haar toch een beetje op de zenuwen te werken.

Het weekend komt eraan!

Ondanks alles begon mevrouw Godschalck Focquenbroch zich enige zorgen te maken toen zij -bij toeval- erachter kwam, dat haar man de zogenaamde weekend-boodschappen blijkbaar al op dinsdag deed.

Alwéér een verrassing

Dat zijn kersverse verloofde hem elke dag weer met iets nieuws wist te verrassen, maakte van hem een gelukkiger man dan hij had durven hopen. Zo presenteerde zij bij het eerste kennismakingsbezoek van de schoonfamilie pardoes een overheerlijke, zelfgemaakte frambozenjelly-pudding. Nooit had zij laten doorschemeren dat zij zoiets óók al in haar vingers had.

Steeds een stapje verder

Toen dr. Faustini en zijn assistente de zweeftruc eindelijk onder de knie hadden nam hij zich dezelfde avond nog voor, in de nabije toekomst geconcentreerd te gaan werken aan een splinternieuwe act, te weten: de grote verdwijntruc.
Zij met haar schattige, meegaande gezichtje en haar fladderende tulen gewaden..dezelfde die in haar vrije tijd níets van hem moest weten en bovendien achter zijn rug om de meest valse verhalen over hem rondgestrooid had-  hij kon haar niet meer luchten of zien!

Boekenwijsheid

Bij hun eerste afspraakje werd allengs duidelijk, dat Herbert met alle kennis die hij opgedaan had uit enkele speciaal voor de gelegenheid bij De Slegte aangeschafte, hoogst interessante werken over 'lichaamstaal', helemaal níets kon.

Wiedergutmachung (een poging)

'Sorry Bruno, ik wilde je heus niet beledigen laatst...!'
'Hmmmmmm...wat bedoel je precies, schatje?'
'Nou toen ik gisteren liet doorschemeren dat ik dacht, dat jij dacht dat ik dacht dat je mij weer iets leuker vond dan een tijdje geleden, bedoelde ik daar echt niks raars mee, hoor..'
'Oh, dan is het goed!'.
'Hè, waarom zeg je dat nou, ik had zó gehoopt dat je
                                                     op dat raar zou ingaan!'

Protest

Uit protest tegen de Internationale Vrouwendag sloot Wigbold zich de rest van de avond in zijn atelier op.

Met hun tijd mee

Toen het gerucht rondging dat electriciteit in de toekomst uitzinnig duur zou worden, waren de gebroeders Winderickx en Winderickx als eersten van de hele provincie overgestapt op een nieuwe, stukken goedkopere vorm van energie.

Onbereikbaar

Voor de zoveelste maal probeerde Lily, lichtmatroos-in-ruste, Kapitein Dubio te bereiken..alweer tevergeefs.
Niet dat zij dat onoverkomelijk vond, maar opgeven zou zij nooit!

Woeste plannen

De laatste tijd wist zijn Irma hem steeds vaker te strikken, om samen allerlei -voor hem nieuwe- huishoudelijke en andere werkjes te doen. Zij keek hem dan aan zoals ze nooit eerder gekeken had, alsof hij iemand anders was en niet gewoon de man die hij altijd al wás.
Het werkte lichtelijk op zijn zenuwen, ook al verraste het hem ook wel.
'Zou mijn loslippigheid op dat feestje van vorige maand de oorzaak zijn, toen ik verklapte, van plan te zijn mijn memoires te gaan schrijven? vroeg hij zich af....'en doet ze dan zo om mij daarvan te weerhouden?

Of bedenkt ze deze act om haar specifieke rol in die memoires wat aan te dikken?'
Dezelfde avond begon hij met schrijven, hij voorvoelde dat Irma er niet alles van zou begrijpen of van zou willen begrijpen. Toegewijd als ze nu eenmaal was, zou ze doen alsof.