Spijt

Ooit was Humbert Audace een ietwat teruggetrokken jongen, iemand die zich vaak onbegrepen voelde. Tot de dag dat hij, aangespoord door zijn beste vriend, aan een autobiografisch verhaal begon te schrijven, wat trouwens onbedoeld een soort thriller werd.. Toen dit verhaal uiteindelijk zelfs werd uitgegeven was er geen houden meer aan. Stapels brieven en honderden mails kreeg hij, en bijna altijd van vrouwen die hem op de meest uiteenlopende manieren ervan probeerden te overtuigen dat ze alles wat in dat boek stond maar al te goed snapten, vóelden.. ja dat het zelfs hun leven veranderd had! Hoe opgewonden Humbert aanvankelijk ook was door deze nieuwe ontwikkeling.. er begonnen zich daarna toch verontrustende dingen voor te doen. Het ergste was, dat hem -elke keer dat hij een openbare ruimte betrad- het gevoel bekroop dat hij niet echt was..en tot overmaat van ramp dat hij half doorschijnend werd, alsof hij een spook was, een schim van wie men elke gedachte al voorzag zonder dat hij in staat zou zijn ook maar íets te zeggen. Wanneer hij weer veilig thuis was ging dit over.
Ineens verlangde Humbert naar vroeger toen alles nog gewoon was.

Een weg terug was er niet, besefte hij.