De leer der sappen

In de hoop nou net dat beetje élan in zijn huwelijksleven te brengen wat hij sinds een tijdje miste, had Roderick tweedehands een Cadillac DeVille Convertible aangeschaft om in de weekends wat met zijn Mathilde rond te kunnen toeren. Het vreemde was dat ze tijdens die ritten juist alsmaar hoger oplopende ruzies kregen, over nogal essentiële dingen. Toen hij eens voorzichtig zei dat het erop leek dat zij hysterische trekjes begon te vertonen sinds die nieuwe auto, gilde ze: 'Vind je 't gek, je begint wel in de gaten te lopen met die eeuwig flegmatieke harses van je!'. Waarop hij riep: 'Nog altijd beter dan dat afschuwelijk cholerische gekrijs van jou!!'. En zij ontplofte: 'Ik, cholerisch??!? Nou wordt-ie helemaal mooi, dit slaat werkelijk als een táng op een varken, Ro! De maat is vol nu.. kwal op wielen!! je moet je echt eens laten nakijken!..... valse slijmbal!!! Ik...ik...., toevallig ben ik een vrouw van melk en honing, en ik ben bepaald de enige niet die dat zo ziet!!!' Roderick werd er helemaal melancholisch van.
                                        

Ambitie

Er was werkelijk geen land meer met Jean te bezeilen sinds hij het in zijn hoofd gehaald had, binnen niet al te lange tijd zijn vliegbrevet te halen.

Wat een vrouw!

Al vroeg in hun leven waren Aristide en Fritzi er aan gewend geraakt, van tijd tot tijd hun eigen boontjes te moeten doppen. Hun moeder hield geenszins van clichés, de tweeling nog minder! Sedert een tijdje, om precies te zijn vanaf het moment dat mama een nieuwe -Tjechische- vriend had, stadsdichter van beroep, vertrok zij elke vrijdag klokslag kwart over vijf richting Praag in een wolk van bedwelmend parfum en met haar glanzend nieuwe rijlaarzen aan, om pas zondagavond laat terug te keren. Hun bewondering kende geen grenzen, daar kwam nog bij dat ze wisten dat de ijskast volgeladen was met meer heerlijkheden dan voorheen!

Wat brengt de toekomst?

Het feit dat Irma iemands handlijnen kon lezen en op grond daarvan de toekomst voorspellen gaf deze vrouw nog niet het recht, haar Mordechai zo in te palmen, vond Louise.

Vakantie!

Vooral de zomervakanties die ze bij ommi Wetterhühn doorbrachten waren eenvoudigweg onvergetelijk.

Uitgekookt

Toen de heer Nierman, die een hoge functie bij de Utrechtse rechtbank bekleedde, met pensioen ging, zijn vrouw in een rolstoel belandde en hij met de dag bozer werd -vooral als rokjesdag weer eens op zich liet wachten, kwam hij op het idee om de oude kamers van zijn kinderen te gaan verhuren en wel aan studentes van de tennisvereniging van zijn dochter. Zo werd voor hem het hele jaar een rokjesjaar, hij hoefde de straat zelfs niet meer op.

I.M. Cock van Kwasten

Men zal hem in de eerste plaats herdenken als een man die onder alle omstandigheden zijn eigen werkelijkheid wist te scheppen en daarin volhardde tot het bittere eind.

De waarheid

'Zeg hoor eens, als dat allemaal werkelijk zo is als jullie beweren..die wederzijdse clairvoyance, de charmanteriën keer-op-keer, de volmaakt passende edele delen, dat Fingerspitzengefühl, dan....dan ken ik heus mijn plaats!'